Fatwa voor een superster

door Hinde Oudaha

Ayaan Hirsi Ali staat bekend om haar ongezouten kritiek op de Islam. Ze verwijt de Westerse landen hun al te lakse houding ten aanstaande van de Islam. Sindsdien krijgt Ali voldoende media aandacht en wordt ze overal uitgenodigd om haar controversiële standpunten te verkondigen. Als voormalig onbetekende Somalische vluchteling geniet ze met volle teugen van al die Westerse belangstelling. Ze is duidelijk niet meer uit de spotlights weg te slaan. De wandelgang van Ali is echter niet onbesproken, maar bezaaid met hunkering naar aandacht, verkeerde analyses en geldgewin.

Ayaan Hirsi Ali werd geboren als Ayaan Hirsi Magan in Mogadishu, Somalië. Haar vader was een tegenstander van de toenmalige dictator, Muhammad Siad Barre. Al snel verhuisde ze, samen met haar familie, naar Saoudi-Arabië, ging daarna terug naar Ethiopië om uiteindelijk in Kenia terecht te komen. Hirsi Ali werd gekoppeld aan een neef uit Canada. De bedoeling was dus dat ze naar Canada zou reizen, maar daar is ze dus nooit aangekomen. Ze reisde vanuit Kenia naar Duitsland. Eenmaal in Duitsland, stroomde ze door naar Nederland en besloot daar politiek asiel aan te vragen.

Het ging Hirsi Ali blijkbaar allemaal voor de wind. De PvdA verwelkomde haar met open armen en bezorgde haar een plaats binnen de partij. De Somalische krijgt al snel een postje binnen de VVD, mede dankzij haar jammerend zelfbeklag. Volgens oud-minister Neelie Kroes, een prominente figuur binnen de VVD, krijgt Hirsi Ali weinig ruimte voor haar opvattingen binnen de PvdA. Opmerkelijk aan deze dame is dat ze haar eigen – wellicht verschrikkelijke - ervaringen veralgemeent en daarmee haar discours tegen de Islam vormgeeft. Een nare gebeurtenis uit haar jeugd wordt dik uitgesmeerd in de media en onmiddellijk gelinkt aan de Islam. Ze kan al snel rekenen op het medelijden van de publieke opinie en de politici haken daar gretig op in. Hirsi Ali wordt dan ook gebruikt als excuus-truus. Iedereen krijgt de kans om hogerop te klimmen. Maar liefst niet als moslim. Als een echte arriviste kan ze maar niet genoeg krijgen van de wilde mediagieren en krijgt ze het idee –dat al even geniaal blijkt te zijn als zijzelf - om een film te draaien samen met de cocaïnesnuivende, voortdurend amokmakende regisseur Theo Van Gogh. Het resultaat? Submission. Niet bepaald een kaskraker, maar eerder een wanhoopspoging om zelf in de spotlights te blijven.

In de film zien we enkele vrouwenlichamen die beschilderd zijn met koranverzen. Daarmee wil ze de positie van de vrouw binnen de Islam aanklagen. Misschien zou ze beter eens de Koran lezen in plaats van die als een monnik over te pennen op vrouwenlichamen zonder te begrijpen wat ze schrijft. Ayaans islamkritiek leverde haar een fatwa op, waarna ze op permanente politiebescherming kon rekenen. Ze werd dan wel geen filmster, maar ze had toch al bodyguards. Maar aan alles komt een einde. Zo ook aan het leven van Theo Van Gogh en de onschuld van Hirsi Ali. Theo Van Gogh werd vermoord omwille van de godslasteringen in de film. Hij werd omgebracht met een mes. De onschuld van Hirsi Ali leek lang haar sterkste troef. Maar toenmalig Nederlands minister van Vreemdelingenzaken en Integratie Rita Verdonk dacht er anders over en bracht Hirsi Ali in de verlegenheid omdat ze wat geknoeid had met haar asielaanvraag. Ze wordt uit het land gewezen.

Hirsi Ali neemt de benen en vertrekt richting decadentie met als eindbestemming de VSA. Daar biedt ze haar diensten –wat dat ook moge zijn- aan, aan de invloedrijke, conservatieve denktank the American Enterprise Institute. Deze denktank staat bekend om zijn buitenlandse politiek en zijn economisch beleid. Zelf vindt Hirsi Ali het een eer daar aan de slag te kunnen, omdat ze meent dat de denktank het zelfstandige denken stimuleert.

Uitgaande van Hirsi Alis grenzeloze kritiek, kan je wel stellen dat de Somalische vindt dat ze over genoeg kennis beschikt betreffende de Islam. Maar, dat is dezer dagen een niet onbekend fenomeen. Een bijlage uit de Standaard of uit de Knack over de Islam en je bent gezegend met voldoende informatie. De massale bijlagen die we terugvinden in kranten en magazines, geven de lezer het gevoel dat ze nu alles weten wat er te weten valt. Het verschil is alleen misschien dat Hirsi Ali uit een Islamitisch land komt. Maar goed, echt overtuigend is dat niet. Wat wel zeker is, is dat Hirsi Ali de knepen van het arrivisme helemaal onder de knie heeft. Ze begrijpt heel goed dat ze om het in de politiek te kunnen maken, haar plaats moet zoeken bij de hoogste bieder. Alles is toegelaten. Als het maar geld en aandacht oplevert. Ze geeft niet alleen lezingen voor wie maar wil betalen, maar ze stapt ook van de ene politieke partij naar de andere en ‘vrijt’ iedereen op die haar discours in schijnwerpers wil plaatsen. Net alsof dit alles niet meer dan spelletje hinkelen is. Als je het leven van celebrity wil leiden, moet je veel opofferen. Het hoeft dan ook niet verwonderen dat ze op de proppen komt met een niet onbekende levensgezel, de -meervoudige- scheve schaatsrijder en historicus Niall Ferguson. Hij verliet zijn vrouw –na zestien jaar huwelijk- voor de Somalische.

Een klein lichtpuntje aan het einde van de tunnel, dat stelt ons allen tevreden. Het was even zoeken, maar aan de komst van Hirsi Ali was er toch een positief aspect terug te vinden. Daarom, bedankt Ayaan, als jij er niet was geweest, dan was Theo Van Gogh er nog steeds. En nu Theo er geweest is, is Aboulmouthalib Bouzerda gekomen.