Neen, we willen geen proefkonijnen zijn voor gezichtsbleekmiddelen

door Bouchra Grich


Ooit zei een rasechte blanke Vlaming (die we allemaal wel kennen) eens: 'een kat die in een viswinkel geboren wordt, is daarom nog geen vis'. Dan zeg ik daarop: inderdaad! Blijkbaar begrijpt onze zeeduivel het zelf niet. Het katje zal ook geen visje worden, dus probeer er ook geen visje van te maken. Men moet stilaan beginnen begrijpen dat de maatschappij er niet verdraagzamer op wordt wanneer men haar wil voorzien van een bleachbeurt. Het probleem ligt namelijk niet bij het koesteren van eigen cultuur of het praktiseren van religie, maar onder andere bij het bepalen hoe en wanneer anderen dit wel of niet moeten doen. Waar er geen probleem is, zoekt men er één en waar er wel één is, spannen ze het paard achter de wagen. Ja, Vlaanderen heeft gefaald.

We beantwoorden aan de formele vereisten, doen actief mee in de maatschappij waarin we leven en blijven tegelijkertijd trouw aan onze culturele identiteit. Multiculturaliteit is nu eenmaal een feit, het nastreven van een mono-culturele en mono-raciale maatschappij is reiken met je hand naar de hemel. Bovendien kunnen cultuurverschillen de kennis binnen een samenleving net verrijken en zorgen voor solidariteit en loyaliteit ten opzichte van elkaar maar dit enkel en alleen indien er wederzijds respect en begrip is. Deze zijn ten opzichte van de Arabische en Moslimgemeenschappen nog zeer ver te zoeken. Behalve bij multiculturele evenementen natuurlijk, daar geldt de 'soyez les bienvenus'-regel wanneer we aankomen met onze koekjes en (bij voorkeur gratis) theekransjes houden. Maar voor wie het nog niet wist of ervoor kiest om zijn kop in het zand te steken: het koesteren van onze cultuur en identiteit beperkt zich niet tot het bakken van honingzoete koekjes.

Ondertussen is het onder enkele Vlaamse hersenblubbers zelfs een trend geworden om alles wat niet wit is als iets problematisch voor te stellen, terwijl de hele opzet van het spel is om de echte problematiek, te danken aan het falend beleid, te sluieren en zo pikken ze ook nog even het bevredigen van persoonlijke racistische behoeften mee. Dit egocentrisch gedrag en kortzichtig ingesteldheid wordt sterk bevestigd door ongegronde beslissingen zoals het hoofddoekverbod. Gelukkig passeren zo'n beslissingen niet langs de wc-leidingen of we moesten elke dag de SOS Ontstoppingsdienst bellen. Want dat is kennelijk het enige dat er uit sommige mensen hun mond komt: shit. Toen de allochtone vrouwen de hoofddoek 50 jaar geleden droegen terwijl hun mannen zich uitsloofden in schromelijke toestanden in de steenkoolmijnen hadden de neofoben hier toch geen probleem mee en nu ervaren enkelen een cultuurshock? Het gaat hier zelfs niet om de religieuze dimensie zoals velen zullen denken, dit overstijgt het, dit is een aanval op de mensheid, op het recht om te zijn wie men wil zijn. Dit is simpelweg de maatschappij trachten om te vormen tot 'ja en amen' poppetjes in een theatraal poppenkastspel met wit als hoofdthema. Wel ik zou zeggen: verkoop je tickets elders, we zijn niet geïnteresseerd.

Niet alleen de politiek geëngageerde mensen spreken in raadsels, maar ook de media weet van voren niet dat zij van achteren leeft. Elke dag weer slaan de topjokkers hun slag bij het opvangen van 'islam' of 'allochtoon' om in hun artikels van een scheet een donderslag te maken. How low can you go? Kennelijk heel laag, want elk jaar zet men in de media dit kleinzielig 'gezelschapspelletje' verder. Betreurenswaardig? Allicht. Afschrikmiddel? Integendeel, het is een motivatie om de strijd tegen haat en racisme verder te blijven voeren en te streven naar een maatschappij die berust op gelijkheid en rechtvaardigheid. Vlaanderen moet zich dringend realiseren dat ze zich moet ontdoen van alle vooroordelen en haar eigen hart eens een paar nuances witter moet maken in plaats van iemands huidskleur.

Ik geloof vast dat belangenverdediging alleen wordt bereikt via eigen organisaties en niet door een jaknikkende reproductie te zijn van veelbelovende Pinokkios om zo meer potentiële allochtone kiezers aan te trekken. Tenzij men met oogkleppen rondloopt, kan men niet ontkennen dat er nood is aan een stem die de noodkreet beantwoordt van de Arabische en Moslimgemeenschappen in Europa. Een stem, een belangenbehartiger. Kortom, de Liga van Arabische studenten in Europa.